zwierzęta kielichowate

Kielichowate (Kamptozoa) – grupa bezkręgowców w randze typu. Żyją w morzach lub wodach słodkich. Są przystosowane wyłącznie do życia osiadłego, na podłożu stałym lub morskich organizmach. Długość do 5 mm. Opisano dotychczas około 150 gatunków. Występują zazwyczaj w koloniach (z wyjątkiem Loxosomatidia). Ich pokrewieństwo z innymi grupami nie jest do końca ustalone, wydają się być bliskie mszywiołom (Bryozoa).
Ciało dzieli się na kielich, w którym znajdują się wszystkie narządy wewnętrzne oraz stylik, służący do przyczepiania organizmu do podłoża. Oprócz rozgraniczenia zewnętrznego niektóre gatunki posiadają także przegrodę wewnętrzną pomiędzy kielichem i stylikiem (Pedicellida oraz częściowa przegroda u Barentsiida).

Bye.! ;***

Szkarłupnie

Szkarłupnie (Echinodermata, z gr. echinos - jeż + derma - skóra) – halobiontyczne zwierzęta wtórouste. Najstarsze skamieniałości znane z osadów kambru. Ich przodkami były zwierzęt dwubocznie symetryczne. Większość prowadzi osiadły tryb życia, choć niektóre są biernie przenoszone przez wodę.

Bye.! ;***

Żebropławy

Żebropławy, bezparzydełkowce (Ctenophora, Acnidaria) - typ bezkręgowców zaliczany do dwuwarstwowców. Dawniej wraz z parzydełkowcami były zaliczane do jamochłonów, z którymi są blisko spokrewnione. Tryb życia pelagiczny.
Mają ciało o symetrii dwupromienistej, o kształcie wydłużonym, jajowatym lub gruszkowatym. Charakterystyczną cechą morfologii jest obecność położonych wzdłuż ciała ośmiu pasm żeberek, czyli zgrubień na zewnętrznej powłoce.
Zwierzęta te są drapieżnikami (łapią zdobycz za pomocą koloblastów), poruszającymi się za pomocą wici, ułożonych wzdłuż żeberek w grzebykokształtne zgrupowania.
U żebropławów częsta jest zdolność do luminescencji, właściwie bioluminescencji.
Ich układ pokarmowy składa się z otworu gębowego, gardzieli, żołądka, kanałów i otworu odbytowego.
Przedstawicieli tego typu dzieli się na dwie gromady: Tentaculifera (ramieniowe) i Nuda (bezramieniowe). Do gromady ramieniowych należą te żebropławy, którym w zdobywaniu pożywienia pomagają dwa krzaczasto rozgałęzione, kurczliwe ramiona, położone naprzeciwlegle w przedniej części ciała. Ramiona te spełniają również funkcje obronne. Konsekwentnie, przedstawiciele gromady bezramieniowych cechy tej nie posiadają.

Bye.! ;***

Parzydełkowce

Parzydełkowce (Cnidaria) - wodne tkankowce zaliczane do królestwa zwierząt. Charakteryzują się symetrią promienistą. Zamieszkują środowisko wodne, przede wszystkim wody słone. W obrębie typu wyróżnia się cztery gromady: krążkopławy, stułbiopławy, kostkowce i koralowce.Filogeneza -Przodkowie dzisiejszych parzydełkowców (jamochłonów) pojawili się na początku ery paleozoicznej. Przypuszcza się, że wywodzą się od zwierząt o symetrii dwubocznej.Budowa -Parzydełkowce są zwierzętami tkankowymi, co odróżnia je od podobnych czasem z wyglądu gąbek. Ich ciało zbudowane jest z dwóch warstw tkanki nabłonkowej: epidermy (zewnętrzna) i gastrodermy (wewnętrzna); stąd stosowana czasem dla parzydełkowców nazwa "dwuwarstowce". Warstwy nabłonkowe rozdzielone są bezpostaciową mezogleą. Wyróżnia się 2 postacie parzydełkowców: meduza i polip. Warstwa mezoglei u polipa jest cienka i rozłożona równomiernie, meduza charakteryzuje się grubszą warstwą mezoglei.Ciało polipa ma kształt workowaty, meduzy dzwonkowaty o ścianach zbudowanych z dwóch warstw komórek, warstwy te odpowiadają ektodermie i endodermie gastruli. Pierwotną jamę ciała (celomę) wypełnia mezoglea u polipów stanowi ona cienką warstwę u meduz grubą. Wnętrze ciała stanowi jama gastralna (odpowiednik prajelita) może tworzyć system kanałów. Do jamy gastralnej prowadzi otwór gębowy, który otoczony jest czułkami (u polipa) natomiast u meduz czułki znajdują się na brzegu dzwonu.Tam też zlokalizowane są ciałka brzeżne (ropalia) są to narządy światłoczułe spełniające rolę soczewki innym narządem zmysłów jest statocysta - narząd równowagi.Jamochłony nie posiadają układu krążenia, oddechowego i wydalniczego,a wymiana gazowa i osmoregulacja następuje przez całą powierzchnię ciała.Polipy prowadzą tryb życia osiadły. Meduzy poruszają się ruchem odrzutowym lecz zaliczane są do planktonu. Jamochłony żywią się zawiesiną organiczną, planktonem, ale niektóre gatunki potrafią polować na większe zwierzęta. U tych gatunków występuje podwójne trawienie - zewnętrzne i wewnętrzne. Typy komórek tworzących ektodermę i endodermę są to : komórki nabłonkowo-mięśniowe oraz komórki interstycjalne. W endodermie (tutaj zwana gastrodermą) występują również komórki gruczołowe, które produkują enzymy trawienne. W ektodermie (tutaj zwana epidermą) znajdują się komórki parzydełkowe (knidocysty) oraz komórki nabłonkowo-nerwowe.Parzydełkowce rozmnażają się płciowo i bezpłciowo poprzez pączkowanie i strobilizację.



Bye.! ;***

Stunowce

Strunowce (Chordata, od gr. i łac. chorda – struna) – zwierzęta dwubocznie symetryczne, wtórouste, które na dowolnym z etapów rozwoju osobniczego mają następujące sześć charakterystycznych cech budowy:
- struna grzbietowa (wewnętrzny, tkankowy szkielet osiowy)
- cewka nerwowa umiejscowiona po stronie grzbietowej, nad struną grzbietową
- gardziel przebita szczelinami skrzelowymi
-układ pokarmowy pomiędzy układem nerwowym, a sercem
- serce leżące po brzusznej stronie ciała
- umięśniony ogon znajdujący się za odbytem i służący do poruszania się.

Mszywioły

Mszywioły (Bryozoa syn. Ectoprocta) – typ zwierząt kolonijnych, o najwyższym - wśród wtórnojamowców - stopniu organizacji kolonii.
Typ obejmujący ok. 5 tys. gatunków żyjących współcześnie i prawie cztery razy tyle wymarłych. Polska nazwa wywodzi się od "mchu", ponieważ kolonie mszywiołów porastają podwodne przedmioty niczym mchy na lądzie. Przeważnie żyją w morzach, niektóre w wodach słodkich. Większość prowadzi osiadły tryb życia. Niektóre (np. Cristatella) przemieszczają się z prędkością do 3 cm dziennie.

Ramienionogi

Ramienionogi (Brachiopoda, z gr. brachion – ramię + pous – noga) – typ drobnych morskich bezkręgowców, podobnych z wyglądu do małży.
Ramienionogi są osiadłymi, dennymi filtratorami. Ich ciało składa się z części miękkiej otoczonej dwiema skorupkami: brzuszną i grzbietową. Zwierzęta te przymocowują się do podłoża za pomocą umieszczonej w tylnej części ciała nogi lub – w przypadku niektórych gatunków pozbawionych tej jakże przydatnej części ciała – przy pomocy brzusznej skorupki. Za sterowanie skorupkami odpowiedzialny jest złożony system mięśni; system mięśniowy szczególnie rozbudowany jest w przedniej części ciała, gdzie służy również do poruszania otaczającymi otwór gębowy czułkami.
Zdecydowana większość gatunków jest rozdzielnopłciowa, ale ramienionogom brak dyforyzmu płciowego. Jaja zapładniane są wewnątrz muszli samicy; wyklute z nich formy larwalne są ruchliwe nawet przez dwa tygodnie. Dorosłe ramienionogi osiągają rozmiar 9 centymetrów (Magellania venosa) i są spotykane przede wszystkim na dnie płytkich stref mórz i oceanów. Najmniejsze okazy mają skorupkę długości zaledwie 1 mm Do wyjątków należą gatunki abisobentalne, które jednak odnajdywano nawet na głębokości 6000 metrów.

Stawonogi

Stawonogi (Arthropoda, z gr. arthron – staw + podus – noga) – najliczniejszy w gatunki typ zwierząt na Ziemi. Ich przodkami były wieloszczety typ: pierścienice. Dotychczas opisano ponad milion gatunków. Według danych IUCN opisano 950 000 gatunków owadów i 40 000 skorupiaków. Liczby w pozostałych grupach stawonogów wahają się - w zależności od źródła - od kilkunastu tysięcy (np. wije) do ponad 60 tysięcy gatunków pajęczaków, a z każdym rokiem przybywa ich coraz więcej.
Stawonogi zamieszkują wszystkie środowiska nadające się do życia (od głębin morskich po szczyty gór), co jest możliwe dzięki ich licznym przystosowaniom fizjologicznym, biologicznym, anatomicznym, jak i dużej rozrodczości.
Przypuszcza się, że najliczniejszym i najszerzej rozprzestrzenionym lądowym stawonogiem na świecie jest Oppiella nova, gatunek mechowca.
Wiele osobników ma zdolności do diapauzy (obniżenia poziomu metabolizmu), dzięki czemu mogą przetrwać niekorzystne warunki panujące w środowisku. Długość życia jest bardzo zróżnicowana, żyją od kilku dni do kilkudziesięciu lat, kraby nawet do 35 lat. Według niektórych badaczy japoński krab pacyficzny dożywa nawet wieku około 100 lat, jednak przypuszczenia te nie zostały nigdy potwierdzone.

Pierścienice

Pierścienice (Annelida) - typ zwierząt bezkręgowych, najbliżej spokrewnionych z kladem zawierającym rurkoczułkowce i niedrożnorurkowe, następnie z kladem zawierającym stawonogi, niesporczaki i pazurnice. Opisano około 15 000 gatunków żyjących współcześnie pierścienic.

Wirki bezjelitowe

Wirki bezjelitowe (Acoelomorpha) - grupa bezkręgowców, uważana tradycyjnie za jeden z rzędów wirków, obecnie uznawana za odrębny typ. Są to gatunki morskie, spłaszczone grzbieto-brzusznie jak płazińce. Odcinek głowowy jest słabo zaznaczony. Występuje tylko otwór gębowy lub otwór gębowy i prosta gardziel. Brak jelita i układów wydalniczego oraz rozrodczego. W worze powłokowym znajdują się otwory płciowe wyprowadzające gamety z parenchymy. Układ nerwowy zbudowany tylko z części subepidermalnej i submuskuralnej. Niewielkie zagęszczenia sieci w odcinku głowowym, od którego biegną pnie podłużne połączone licznymi spoidłami poprzecznymi. Posiadają oczka i narząd równowagi w postaci statocyst.
Przedstawiciele wirków bezjelitowych z rzędu Acoela niemający przewodu pokarmowego płaski robak, zasiedlają kamieniste płycizny. W ich skórze żyją symbiotyczne glony, które dostarczają substancji pokarmowych.

Kolcogłowy

Kolcogłowy, cierniogłowy (Acanthocephala) - typ pasożytniczych, robakokształtnych zwierząt bezkręgowych. Cechą charakterystyczną kolcogłowów, od której zresztą wywodzi się ich nazwa, jest obecność z przodu ciała ryjka opatrzonego wieńcem haczyków i kolców.
Ciało kolcogłowów jest wąskie, długości zwykle ok. 1,5 - 5 mm (chociaż zdarzają się okazy parunastocentymetrowe), pokryte kutikulą, czyli ektodermalną powłoką ochronną. Występują trzy regiony ciała: ryjek, szyja i tułów. Ryjek może być chowany przy pomocy skurczu mięśni umieszczających go w skórnomięśniowej pochewce. Oprócz haczyków - posiadających ukorzenienie w warstwie mięśniowej - występują również kolce, związane wyłącznie z warstwą ektodermalną.
Kolcogłowom brakuje układu pokarmowego, a układ wydalniczy występuje wyłącznie u przedstawicieli gromady Archiacanthocephala - jest to nieco zmodyfikowany układ protonefrydialny. Układ nerwowy ma postać nieparzystego zwoju mózgowego oraz dwóch pni bocznych. Przedstawiciele tego typu są rozdzielnopłciowi; samce posiadają oprócz standardowego zestawu gruczołów, nasieniowodów itp. również arcysympatyczny gruczoł cementowy, służący do zaczopowania żeńskiego otworu płciowego po kopulacji.
Inną cechą wyróżniającą kolcogłowy z szeregu podobnych im drobnych bezkręgowców jest obecność przynajmniej jednego żywiciela pośredniego w cyklu rozwojowym; jest nim zwykle jakiś skorupiak lub owad.
Pierwsze stadium larwalne kolcogłowa nosi nazwę akantor, która po wykluciu uzyskuje w ciele żywiciela pośredniego wygląd bardziej podobny do osobnika dorosłego i nosi nazwę akantella (drugie stadium larwalne).

Wygląd bezżuchwowców

Współczesne bezszczękowce są pozbawione prawdziwych szczęk, parzystych odnóży i łusek na ciele. Mają chrzęstny szkielet, a ich układy - mięśniowy, nerwowy z narządami zmysłów, krążenia i wydalniczy - przypominają analogiczne układy ryb. Minogi to zwierzęta o wydłużonym, walcowatym ciele, rozwiniętych oczach i nieparzystym otworze nosowym zlokalizowanym na wierzchu głowy. Mają płetwy grzbietową i ogonową. Otwór gębowy otoczony jest przylgą w kształcie dysku, na którym znajdują się liczne ząbki (przylga umożliwia minogom przytwierdzania się do większych ryb kostnoszkieletowych i pasożytowanie na nich). Bezszczękowce pojawiły się już w górnym kambrze, jednak ich największa liczebność przypada na okres dewonu. Wiele rodzajów utworzyło w tym okresie wolno osadzone w jamie gębowej zęby, lub zębopodobne wyrostki na pancerzu głównym (np. Ostrakodermy), które pełniły funkcje niewykształconych jeszcze szczęk.

Bye.! ;***

Ryby kostnoszkieletowe

Ryby kostnoszkieletowe, ryby kostne (Osteichthyes) – nadgromada kręgowców wodnych obejmująca promieniopłetwe i mięśniopłetwe. Najstarsza znana ryba kostnoszkieletowa, Guiyu, żyjąca w późnym sylurze, około 419 mln lat temu, należała już do mięśniopłetwych, co dowodzi, że linia rodowa kostnoszkieletowych rozeszła się na mięśniopłetwe i promieniopłetwe nie później niż 419 mln lat temu. Zasiedlają wszystkie typy wód: słodkie, słone i słonawe. Obecnie znanych jest ponad 24 000 gatunków ryb kostnych. Szacuje się, że jest ich znacznie więcej.

Cechy charakterystyczne ryb kostnoszkieletowatch

- znaczna część szkieletu skostniała, co odróżnia je od ryb chrzęstnoszkieletowych, stanowiących odrębną gromadę
- ciało pokryte łuskami lub nagie
- w większości wyposażone w pęcherz pławny, który u niektórych (dwudyszne) pełni funkcję dodatkowego narządu oddechowego
- pojedyncza szczelina skrzelowa osłonięta pokrywą skrzelową (operculum)
- brak przegród międzyskrzelowych
- brak zastawki spiralnej w jelicie
- u większości gatunków zapłodnienie zewnętrzne.

Bye.! ;***

Ryby chrzęstnoszkieletowe

Ryby chrzęstnoszkieletowe, ryby chrzęstne (Chondrichthyes) – gromada kręgowców wodnych – tradycyjnie zaliczanych do ryb właściwych (Pisces) – obejmująca chimery, płaszczki i rekiny, łącznie ponad 1 000 gatunków. Żywią się pokarmem zwierzęcym. Większość gatunków ryb chrzęstnych żyje w wodach morskich. Rekiny znane są z zapisów kopalnych datowanych na ponad 400 mln lat, płaszczki pojawiły się prawdopodobnie 200 mln lat temu.

Cechy chatakterystyczne kręgowców

- dobrze wykształcony szkielet wewnętrzny zbudowany z tkanki chrzęstnej lub kostnej, składający się ze szkieletu osiowego, szkieletu pasów i kończyn
- chrzęstny szkielet wzmocniony kolagenem, a kostny fosforanem wapnia
- szkliwo pokrywające szkielet skórny (pancerz, łuski) lub zęby
parzyste kończyny (nie występują tylko u bezżuchwowców i skrajnie wyspecjalizowanych wężowatych czworonogów)
- układ pokarmowy złożony z przewodu pokarmowego (jama gębowa, gardziel, przełyk, żołądek, jelito środkowe (cienkie), jelito tylne (grube), jelito proste (odbytnica)) z otworem gębowym i odbytem oraz dodatkowych gruczołów (wątroba, trzustka)
- skóra składająca się z wielowarstwowego naskórka i ze skóry właściwej
- układ nerwowy złożony z ośrodkowego układu nerwowego (mózgowia i rdzenia kręgowego) oraz nerwów, tworzących obwodowy układ nerwowy
- mózgowie złożone z kresomózgowia, międzymózgowia, śródmózgowia, tyłomózgowia i rdzeniomózgowia
- bardzo dobrze rozwinięte narządy zmysłów: wzrok, słuch, węch, zmysł równowagi, dotyku i termorecepcji
- pęcherzykowate oczy, będące w rozwoju zarodkowym uwypukleniami mózgu; osłonięte powiekami (górną, dolną i migotką)
- zamknięty układ krwionośny
- czerwona krew zawierająca hemoglobinę
- serce położone po brzusznej stronie ciała, mające zastawki
- parzyste nerki
- dobrze rozwinięty układ krwionośny.

Bye.! ;***

Kręgowce

Kręgowce (Vertebrata, od łac. vertebra – kręg) – silnie zróżnicowany morfologicznie podtyp zwierząt zaliczanych do strunowców, których wyróżniającą cechą jest posiadanie kręgów lub kręgosłupa. Zazwyczaj synonimizuje się je z czaszkowcami (Craniota).
Dotychczas opisano około 58000 gatunków kręgowców, co stanowi około 5% opisanych gatunków zwierząt. Kręgowce są największym podtypem strunowców. Zalicza się tu m. in.: bezżuchwowce, ryby kostnoszkieletowe, ryby chrzęstnoszkieletowe, płazy, gady, ssaki i ptaki. Wielkość współcześnie żyjących kręgowców waha się od 7,9 mm u Paedocypris progenetica do płetwala błękitnego, którego długość dochodzi do 3399 m.

Ssaki

Ssaki (Mammalia) – zwierzęta należące do kręgowców, charakteryzujące się głównie występowaniem gruczołów mlekowych u samic, obecnością owłosienia (włosy lub futro) oraz stałocieplnością (potocznie "ciepłokrwistość"). Większość ssaków utrzymuje temperaturę w granicach 36-39 °C. Stałocieplność umożliwia aktywny tryb życia w różnych środowiskach – od mroźnych obszarów podbiegunowych do gorących tropików. Futro i tłuszcz pomagają uchronić się przed zimnem, a wydzielanie potu i szybki oddech pomagają pozbyć się nadmiernego ciepła.
Ssaki zamieszkują zarówno środowiska wodne (walenie i syreny), jak i lądowe (większość), opanowały także przestrzeń powietrzną (nietoperze). Obecnie żyje na świecie blisko 5500 gatunków ssaków.


PrZePrAsZaM Że TaK MaŁo . xD

Przystosowania ptaków do trybu życia

- Kształt ciała
Jest on aerodynamiczny. Mała głowa z zaostrzona dziobem, który służy do pobierania pokarmu i który rozrywa powietrze w trakcie lotu. Długa szyja. Tułów o opływowym kształcie. Ogon zbudowany z piór. Dwie pary kończyn, z czego przednia została przekształcona w skrzydła.

- Pióra
Ptaki posiadają różne rodzaje piór. Pióra właściwe to tak zwane pióra konturowe. Pióra stanowiące powierzchnię lotną zlokalizowane na skrzydłach to lotki. Na ogonie natomiast występują pióra zwane sterówkami. Ponadto można wyróżnić jeszcze jeden rodzaj i są to pióra pokrywowe. Części składowe pióra to dutka, stosina i chorągiewka. Na stosienie rozpięta jest chorągiewka złożona z promieni i promyków połączonych haczykami - tworzy to zwartą strukturę. Pióra puchowe rozmieszczone na całej skórze, nie posiadają stosiny. Stanowią je struktury miękkie i "rozwichrzone', co ułatwia utrzymywanie termoizolacji. W okolicy dzioba znajdują się pióra nitkowe, podobne do włosków tak zwane szczecinki. Znajdują się one również na głowie i w okolicach oczu. Pióra ułożone są jak łuski, czyli zachodzą na siebie. Dzięki mięśniom podskórnymi ułożone są pod różnymi kątami. Gdy jest zimno stroszą się - tworzy się wtedy termioizalacyjna warstwa powietrza między piórami, a dodatkowo ptaki w niskiej temperaturze chowają głowę os skrzydła. Części pokryte łuskami to nogi.. U ptaków zachodzi proces pierzenia. Nie zrzucają wszystkich piór, ale polega to na tym, że nowe pióro rosnąc wypychają poprzednie. Ptaki pierzą się raz do roku. Na początku pisklęta posiadają tylko pióra puchowe.

- Szkielet
Szkielet ptaków wykazuje aerodynamiczność. Jest ogromnie lekki. Kości długie są pneumatyczne - wypełnione powietrzem. Posiadają błoniaste twory łączące. Kości czaszki są zrośnięte bez szwów. Ażurowa część twarzoczaszki, wydłużona - z nią powiązany jest dziób (zależny od rodzaju pożywienia). Nie posiadają zębów, ale za to wyposażone są w ogromne oczodoły i otwory nosowe. Czaszka ruchomo jest połączona z kręgosłupem. Długa szyja. Wypukłość tylna związana jest z rozwojem móżdżku. Wszystkie (oprócz szyjnej) okolice kręgosłupa są ze sobą zrośnięte. Część lędźwiowa kręgosłupa jest krótka, pełni funkcję usztywniającą grzbiet. Ptaki posiadają rozwiniętą klatkę piersiową. W niej umieszczone są płuca. Żebra ustawione są pod takim kątem, by mogły się podnosić. Posiadają wyrostek mieczyklowaty - grzebień. Mięsnie przy nim występujące są silnie unerwione u ptaków latających, u nielotów - słabo. Pas barkowy związany jest u nich z klatką piersiową. Mają bardzo wąskie łopatki, a obojczyk zrośnięty w literę V. Kości krucze - duże, związane z procesem lotu (podtrzymują skrzydła). Połączona jest z nimi przekształcona w skrzydło kończyna przednia. Kości dłoni ulegały redukcji, występuje jedynie ramie i przedramię natomiast brak jest kości nadgarstka, śródręcza i palców. Pas miednicowy zbudowany jest z trzech par kości, które nie zamykają miednicy. Ptaki są jajorodne (przystosowanie do składania jaj). Kości te ponadto stanowią podporę tylną. Palce zakończone mają pazurkami.

- Mięśnie
Mięśnie ptaków są dobrze rozwinięte i związane z poruszaniem skrzydłami. Jedynie mięśnie grzbietowe są rozwinięte słabo, ponieważ ta część jest usztywniona i nie pracuje. Wykształciły ponadto silnie rozwinięte mięśnie kończyn dolnych.
- Przystosowania do lotu

Reasumując ptaki przystosowały się do lotu poprzez:
- Kości długie, pneumatyczne,
- Kości czaszki zrośnięte bez szwów, (zmniejszenie wagi, lekka czaszka),
- Brak zębów,
- Ogromną ruchliwość głowy (jeden kłykieć potyliczny),
- Zrośnięcie wszystkich okolic kręgosłupa, z wyjątkiem części szyjnej,
- Zrośnięcie obojczyków w literę V,
- Zrośnięcie z mostkiem - grzebień, stanowiący miejsce przyczepu mięśni poruszających skrzydła,
- Duże kości krucze, stanowiące oparcie dla skrzydeł na mostku,
- Szablastokształtne łopatki,
- Stawy w skrzydłach mogące wykonywać ruch w jednej płaszczyźnie,
- Kość krzyżową zrośniętą z miednicą,
- Przekształcenie przedniej kończyny w skrzydło,
- Specyficzną budowę dłoni,
- Wydłużoną i otwartą miednice.

Pochodzenie ptaków

Uważa się, że przodkiem ptaków był archeopterix lithographica, na podstawie prastarego pióra z lupkami litograficznymi. W roku 1800 odnaleziono ptasie pióro w kamieniołomie w Bawarii, w 1861 znaleziono odcisk ptaka bez głowy. Szesnaście lat później odnaleziono dobrze zachowany odcisk z głową, posiadający nawet w szczękach zęby. W 1956 roku odkryto trzeci okaz, bez głowy. Na podstawie cech, które dobrze odcisnęły się na powierzchni łupków praptak posiadał wiele cech gadzich i ptasich. Do cech gadzich można zaliczyć: zęby w szczękach, długi ogon złożony z około dwudziestu kręgów, kręgi dwuwklęsłe, dobrze rozwinięte trzy palce z pazurami, brak grzebienia na mostku oraz to, że był nie lotem, gdyż posiadał szpik kostny. Cechy prasie natomiast to: ciało pokryte piórami, kości łonowe długie, skierowane ku tyłowi (otwarta miednica), kości obojczyka zrośnięte w literę V, posiadanie ptasiej kości skokowej, spneumatyzowane (wypełnione powietrzem) kości ramieniowe, jeden palec u nogi skierowany do tyłu. Pomiędzy archeopterixem, a dzisiaj żyjącymi ptakami istniały formy prehistoryczne: hesperonis, ichtioronis. Hesperonis był nielotem. Był to duży organizm nurkujący o zredukowanych skrzydłach z zębami osadzonymi w rynienkach na długości całej szczęki. Ichtioronis był ptakiem o pokroju dzisiejszego nura, wielkości gołębia. Posiadał dwuwklęsłe kręgi, nie wyposażony natomiast był w ogon. Posiadał pygostel, czyli dobrze wykształcony grzebień. Zęby w szczęce miał ułożone skośnie do tyłu. Oczywiście był wyposażony w skrzydła.

Ptaki

Ptaki to gromada stałocieplnych kręgowców. Ptaki posiadają zdolność do aktywnego lotu, co pociągnęło za sobą szereg przystosowań w ich budowie i fizjologii. Mają opływowy kształt ciała, kończyny przednie przekształcone w skrzydła, cienką, suchą skórę pokrytą piórami. Szkielet ptaków jest lekki (spneumatyzowany) i posiada wiele specyficznych cech budowy, np. widlaste obojczyki, masywne kości krucze, grzebień kostny na mostku, usztywniony kręgosłup (z wyjątkiem części szyjnej), uwsteczniony ogon (pygostyl) itp. Ptaki należą do owodniowców i są jajorodne. W układzie oddechowym - przepływowym płucom towarzyszą usprawniające wentylację worki powietrzne (mechanizm podwójnego oddychania). W układzie pokarmowym - w przełyku wyróżnia się wole, w którym następuje zmiękczanie pokarmu. Jego dalszą obróbkę zapewnia żołądek mięśniowy, w którym mogą występować gastrolity. Ptaki są urykoteliczne (wydalają kwas moczowy) i nie posiadają pęcherza moczowego. Serce jest czterodziałowe, system krążenia bardzo sprawny. Wśród ptaków wyróżnia się ptaki bezgrzebieniowe (np. kiwi, strusie), pingwiny (np. pingwin cesarski) i ptaki grzebieniowe obejmujące kilkanaście rzędów (m.in. drapieżne, wróblowate, gołębie, kuraki).

Płazy

Płazy są jedną z gromad należących do kręgowców. Dzielą się na trzy rzędy: ogoniaste, bezogonowe i beznogie. Znanych jest ponad 4300 gatunków. Ich ciało pokrywa skóra z licznymi gruczołami, które produkują śluz - jest on niezbędny do utrzymania stałej wilgotności na powierzchni skóry. Wilgotność jest z kolei niezbędna do wymiany gazowej (bo skórne oddychanie stanowi większość). Płazy są zmiennocieplne, a temperatura zależy od warunków zewnętrznych. Zazwyczaj płazy posiadają dwie pary kończyn - przednie i tylne. Czaszka jest charakterystycznie spłaszczona. Łączy się ona z kręgosłupem przez dwa kłykcie. Płazy posiadają także prosto zbudowane zęby, choć u niektórych gatunków uległy one redukcji. W układzie kostnym nie występują żebra, więc nie ma także klatki piersiowej.

Gady

Gady są jedną z gromad kręgowców. Ich największa ekspansja przypadała na erę mezozoiku. Wówczas była to bardzo liczna grupa licząca 18 rzędów. Do dzisiejszych czasów przetrwały jedynie cztery - krokodyle, żółwie, hatterie i gady łuskonośne, do których zalicza się dwa podrzędy - jaszczurki i węże. Pozostałe rzędy gadów wyginęły w erze mezozoicznej. Obecnie żyje na ziemi jedynie około 7.000 gatunków gadów. Skóra tych zwierząt charakteryzuje się tym, że jest pozbawiona gruczołów, przez co jest sucha i pokryta rogowymi łuskami. Współczesne gady są zmiennocieplne, jednak uważa się, że takie gady jak pterozaury i dinozaury były zwierzętami stałocieplnymi. Większość gatunków gadów żyjących na ziemi to gatunki lądowe. Cechują się one zapłodnieniem wewnętrznym, następnie składane są jaja. Osobnik młody podobny jest to dorosłego, brak jest więc formy larwalnej. Jaja najczęściej składane są na lądzie. Są one zabezpieczone przez wysychaniem i mają dużą ilość substancji odżywczych. Dodatkowo zawierają one dwie błony płodowe. Niektóre jaja otoczone są pergaminowatymi osłonkami, a inne mają twarde, wapienne skorupki (np. u żółwi, krokodyli czy gekonów). Jady są jajorodne, czasami jajożyworodne. Bardzo nieliczne gady są żyworodne. Gady są wybitnie ciepłolubne i w największych ilościach są spotykane w strefie tropikalnej i subtropikalnej.

Zasady chigieny układu oddechowego.

- należy ubierać się stosownie do pogody;
- przestrzegać zasad prawidłowego odżywiania - polecana cebula, czosnek;
chrzan, pomidory, kwaszona kapusta, jogurt z żywymi szczepami bakterii;
- korzystać ze szczepien ochronnych;
- nie ulegać nałogowi palenia papierosów;
- dbać o częste wietrzenie pomieszczeń;
- oddychać przez nos a nie ustami;
- uprawiać sport (jazda na rowerze, pływanie, spacery);
- w miarę możliwości wyjeżdzać z terenów miejskich na wieś,
gdzie powietrze wolne jest od związków toksycznych;
- nie zbliżamy się do chorego ponieważ bakterie przenoszą się drogą kropelkową;
- myjemy zęby i płukamy jamę ustną;
- pijemy dużo wody aby oczyszczać przełyk.

No I To By ByŁo Na TyLe . xD

Notatka o mrówkach jako o owadach żyjących społecznie.

Sto milionów lat przed tym, jak ludzie zaczęli żyć w jaskiniach, niektóre gatunki owadów wykształciły w pełni rozwiniętą strukturę społeczną.
Owady społeczne to takie, u których występuje podział pracy, wykonywanej przez poszczególne osobniki dla dobra grupy. Z podziału pracy korzyści odnosi cały rój.
Cechą wspólną wśród wszystkich mrówek jest cienkie połączenie między tułowiem, a odwłokiem i, u wielu gatunków, odstraszające ubarwienie ciała.
Mrówki są wyposażone w silne narządy gębowe, a wiele ich gatunków ma też żądła. Po ugryzieniu przez mrówkę na skórze pojawia się zaczerwienienie, gdyż owad uwalnia do rany kwas mrówkowy. W skład kolonii owadów społecznych wchodzą samce, zwane trutniami, rozmnażające się samice i robotnice.
Aby społeczeństwo owadzie mogło właściwie funkcjonować, pomiędzy osobnikami musi ustalić się odpowiedni sposób porozumiewania się ze sobą, dzięki któremu będą mogły one pomyślnie egzystować w takiej grupie.

Sztuka porozumiewania się

Owady, tak jak ludzie, porozumiewają się ze sobą za pomocą dotyku, zapachu, dźwięku i wzroku. Przesyłają informacje, głaskając się czułkami, produkują różnego rodzaju chemiczne substancje zapachowe zwane feromonami, za pomocą, których komunikują innym osobnikom kolonii o tym, co się wokół nich dzieje. Istnieją też jeszcze inne sposoby komunikowania się owadów, o których nie wiele na razie wiadomo. Na przykład wiele owadów wykorzystuje ultradźwięki o bardzo wysokich częstotliwościach, leżących powyżej górnej granicy słyszalności ludzkiego ucha. Dzięki temu zwierzęta te mogą ze sobą:rozmawiać”, a my nie zdajemy sobie z tego sprawy. Pszczoły rozwinęły jeszcze inny sposób przekazu informacji. Tak zwany „taniec” pszczoły, który wykonuje ona po powrocie do ula wskazuje innym pszczołom, gdzie znajduje się nowe źródło nektaru, który odnalazła i jak tam dolecieć. trzymaj ale nie jestem pewien.

No I To By ByŁo Na TyLe . xD

2 przykłady łańcucha pokarmowego dla odpowiednich biocenoz: step, las, staw, pustynia, pole uprawne.

STEP:
trawy zielne--bizon--wilk
rośliny zielne--piesek preriowy--kojot

LAS:
trawy--zając --wilk
gałązki,szyszki--korniki--dzięcioł

STAW:
glony--płoć--szczupak
rogatek--zatoczek--kurka wodna

PUSTYNIA:
rośliny--skoczek pustynny--fenek
nasiona--owady--jaszczurki--źmija rogata

POLE UPRAWNE:
tomka/trawa/--dźdżownica--kret--bocian
koniczyna--mszyca--pasikonik--żaba


No I To By ByŁo Na TyLe . xD

Jaka jest różnica (wyjaśnij dlaczego) w ubarwieniu skóry eskimosa i murzyna.

Odpowiedź pierwsza:
roznica jest taka ze murzyn jest ciemny a eskimos dosłownie biały dzieje sie tak wskutek roznych kompletnie odległych miejsc zamieszkania. W miejscu gdzie zyja eskimosci temperatura jest caly czas ponizje zera slonce zadko sie przebija sposrod ujemnych temperatur a tam gdzie zyja murzyni jest non stop upał slonce ciągle nagrzewa jego skore powodując tzw. po naszemu opalenizne chocicaz top jego naturalny kolor.

Odpowiedź druga:
Eskimos jest dosłownie brawie biały ponieważ tam gdzie mieszka nie sposób mieć inny odcień skóry; jest tam zimno ,a śnieg także opala i zmienia mu odcień skóry, temperatura jest tak niska że Eskimos ma białą skórę od tego chłodu.
Murzyn ma inne warunki niż Eskimos; u niego jest przeciwnie. W Afryce gdzie głównie mieszkają murzyni jest gorąco. Słońce opala i wysusza skórę; dzięki temu staję się dosłownie czarna.


No I To By ByŁo Na TyLe . xD

Dlaczego rafom koralowym grozi wyginięcie?

Odpowiedź pierwsza:
Rafom Korlaowym prawdopodobnie grozi wyginięcie zdaniem naukowców w wyniku ocieplenia klimatu. Te zaś, które przetrwają, na pewno ulegną zmianie. Zmiany mogą wnieść szczególne nasilone ataki huraganów. Ten delikatny ekosystem jest też narażony na niebezpieczeństwo poprzez gwałtowne zwiększenie populacji rozgwiazd żerujących na koralowcach. W latach 80 drapieżniki te zdewastowały Wielką rafę koralową u wybrzeży Australii. Głownie chodzi o koroną cierniową, która pożera korale zostawiając nagi szkielet, który w końcu się rozpada. Później rafy regenerują się bardzo powoli. Również teraz nowym zagrożeniem jest człowiek. Erozja gleby na lądzie, dewastacja lasów na wybrzeżu powoduje coraz większe zamulenie wód przybrzeżnych i umierają polipy. Najpoważniejsze zagrożenie ze strony człowieka to wycieki ropy naftowej, zanieczyszczenie ściekami, pogłębianie dna na szlakach morskich. Barbarzyńskie sposoby połowu ryb, t.zw. głuszenie, czyli umieszczenie materiałów wybuchowych pod wodą. Rozwój nadmorskich ośrodków turystycznych powoduje zaśmiecanie, zanieczyszczanie. Niektórzy turyści odgrywają kawałki koralowca "na pamiątkę", co jest zabronione i groźne dla raf. W niektórych regionach koralowce wykorzystuje się do budowy domów, albo też wypala się je, żeby uzyskać czyste wapno. Zagrożenie związane z klimatem jest też takie, że woda ociepla się i polipy eksmitują glony które dawały im tlen i cukry, oraz ozdabiały. A to wszystko sprawia, że w tym stuleciu może wyginać nawet 70% raf. Teraz zaczęto podejmować działania związane z ochroną koralowców. Już 40 z nich jest objętych ochroną rezerwatową.

Odpowiedź druga:
Rafom koralowym może grozić zagłada w wyniku ocieplenia klimatu. Te, które przetrwają, na pewno ulegną zmianie. Zmiany mogą wnieść szczególne nasilone ataki huraganów. Ten ekosystem jest też narażony na niebezpieczeństwo poprzez zwiększenie populacji rozgwiazd, które żerują na koralowcach. Nowym zagrożeniem jest człowiek. Najpoważniejsze zagrożenie z jego strony to wycieki ropy naftowej i zanieczyszczenie ściekami.

No I To By ByŁo Na TyLe . xD

Dlaczego drzewa iglaste nie zrzucają igieł na zimę?

Drzewa iglaste należą do nagonasiennych, inaczej mówiąc, nie zrzucające igieł na zimę. Są dobrze przystosowane do zimniejszych klimatów poniweaż, zredukowane liście - igły - pokryte są grubą warstwą skórki i substancji woskowej zabezpieczając je przed niskimi temperaturami, woda zaś jest z nich na okres zimy odprowadzana, by podczas mrozów nie doprowadzić do zamarznięcia i rozsadzenia igły. Dlatego drzewa iglaste, z wyjątkiem modrzewia, nie zrzucają igieł na okres zimy.

No I To By ByŁo Na TyLe . xD

Grzyby i porosty

1. Cechy charakterystyczne grzybów:
- jednokomórkowe lub wielokomórkowe;
- ciało wielokomórkowych, to grzybnia zbudowana ze strzępek;
- owonik - służy do rozmnażania przez zarodniki;
- cudzożywne;
- rozmnażanie: zarodniki, fragmentacja, pączkowanie;

2. Mikoryza - współpraca grzybów z korzeniami drzew.

3. GRZYB + GLON = POROSTY
GRZYB pobiera wodę i sole mineralne,
GLON przeprowadza fotosyntezę oraz produkuje pokarm

4. Porosty są wskaźnikami czystoci powietrza.

No I To By ByŁo Na TyLe . xD